Η ποιοτική κατάταξη ελαιόλαδου αποτελεί τη πρώτη και σημαντικότερη παράμετρος που θα πρέπει να εξεταστεί από έναν ελαιοπαραγωγό.

Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι:

• Αρκεί η οξύτητα για κατάταξή του;
• Μπορώ να χαρακτηρίσω το λάδι μου premium;
• Ποιες άλλες αναλύσεις απαιτούνται;

Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία παρέχει ένα δενδρόγραμμα απόφασης και ποιοτικής κατάταξης του ελαιόλαδου σε παρθένο και εξαιρετικά παρθένο ή σε κατηγορία λαμπαντέ το οποίο περιλαμβάνει την παρακάτω σειρά αναλύσεων:

    Πρώτη ανάλυση που απαιτείται σύμφωνα με το δενδόγραμμα είναι η οξύτητα η οποία πρέπει να είναι μικρότερη από 0.8%, εκφρασμένη σε ελαϊκό οξύ. Η οξύτητα δεν μπορεί να δώσει κανένα άλλο χαρακτήρα στο ελαιόλαδο, π.χ premium κοκ, καθώς αυτό αποτελεί παραπλάνηση καταναλωτή. Επίσης χαμηλή οξύτητα δεν σημαίνει απαραίτητα άριστο ελαιόλαδο, καθώς υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που πρέπει να εξεταστούν.

    Το δενδρόγραμμα συνεχίζει με τη δεύτερη σειρά αναλύσεων που είναι οι τιμές K και ΔK, οι οποίες δείχνουν πρωτογενή, δευτερογενή οξείδωση ελαιόλαδου ή ακόμα και νοθεία από σπορέλαια. Η νομοθεσία αναφέρει ότι αν η K232 είναι μικρότερη από 2.5, η Κ268<0.22 και η ΔΚ<0.010 τότε το ελαιόλαδο συνεχίζει ποιοτικά να ανήκει στην κατηγορία εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου.

    Ο αριθμός υπεροξειδίων είναι η τρίτη παράμετρος που πρέπει να εξεταστεί και η οποία επίσης δείχνει καταστροφή της ποιότητας του ελαιόλαδου από οξείδωση. Η νομοθεσία απαιτεί τα υπεροξείδια να είναι μικρότερα από 20 meqοξυγόνου ανά κιλό δείγματος. Αν αυτό ισχύει παραμένουμε στην κατηγορία εξαιρετικά παρθένου

    Τέλος το τελευταίο στάδιο κατάταξης είναι ο οργανοληπτικός έλεγχος από οργανωμένο πάνελ. Για να ανήκει στην κατηγορία εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου θα πρέπει το φρουτώδες άρωμα να είναι μεγαλύτερο από μηδέν και να μην υπάρχει ελάττωμα.

Αυτές λοιπόν είναι οι απαιτήσεις της νομοθεσίας για την ποιοτική κατάταξη του ελαιόλαδου για αυτό και τονίζουμε συνέχεια πως η οξύτητα δεν αποτελεί δείκτη ποιότητας.

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ : pasiaslab